1. Każda kandydatka wstępująca do Drużyny musi przejść trzymiesięczny okres „próbny”. Po pomyślnym zaliczeniu biegu „na chustę” Rada Drużyny rozkazem przyjmuje kandydatkę w szeregi członków „18-stki” wręczając Jej chustę o pomarańczowej barwie drużyny.
2. Rada Drużyny ustaliła jako obowiązujące nakrycie głowy - granatowe berety.
3. Od momentu powstania drużyny bardzo uroczyście obchodzone są przyrzeczenia składane w dniach następujących rocznic:
04.01 - w rocznicę śmierci Jerzego Iwanowa Szajnowicza,
22.01 - w rocznicę Powstania Styczniowego i pierwszej zbiórki drużyny,
23.03 - w rocznicę Akcji pod Arsenałem,
23.04 - w Święto Drużyny,
20.08 - w rocznicę śmierci Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”.
Ceremoniał składania przyrzeczenia jest następujący: harcerki podchodzą pojedynczo do instruktorki i wypowiadają słowa przyrzeczenia trzymając dwa palce na krzyżu harcerskim naszej Bohaterki. Krzyż ten wraz z portretem Marii Porzezińskiej został przekazany drużynie przez Jej rodzinę w drugim roku pracy.
Ceremoniał ten, ściśle przestrzegany, należy do tradycji naszej drużyny.
4. Od momentu powstania drużyny bardzo uroczyście obchodzimy 22 lutego - Dzień Myśli Braterskiej , święta i jubileusze drużyny.
5. Co roku spotykamy się na wspólnym Opłatku drużyny i na wspólnych wróżbach andrzejkowych.
6. W 1962 roku Rada Drużyny wystąpiła z projektem Honorowej Odznaki Drużyny, który entuzjastycznie został przyjęty przez dziewczęta. Wspólnie ustaliłyśmy nazwę „Płonąca Watra” a także warunki otrzymania odznaki. „Płonącą Watrę” może otrzymać harcerka, która 3 lata przepracowała w drużynie i wykazała się inicjatywą, rzetelnością działania i odpowiednią postawą. „Płonącą Watrę” przyznaje się raz w roku rozkazem specjalnym na uroczystej zbiórce z okazji święta drużyny.
7. W drużynie uroczyście obchodzimy rocznice:
22.01 - pierwszej zbiórki - łączymy zawsze z rocznicą wybuchu Powstania Styczniowego. Czcimy ją uroczystą zbiórką, grą terenową, wycieczką do miejscowości gdzie stoczono bitwy w 1863 roku (Dobra, Biała k. Zgierza) lub uroczystym przyrzeczeniem na Starym Cmentarzu przy grobach powstańców z 1863 roku - Marii i Konstantego Piotrowiczów.
01.08 - Powstania Warszawskiego. Co roku grupa harcerek w tym dniu wyjeżdżała do Warszawy, aby złożyć kwiaty na grobie Bohaterki, pełnić przy nim wartę, zapalić znicze. Jeżeli w tym czasie drużyna jest na obozie - organizuje grę terenową, uroczyste ognisko lub alarm.
8. Do tradycji związanych z życiem obozowym należy zmiana godła drużyny i zastępów na czas trwania obozu.
Ognisko obozowe jest zazwyczaj uroczystym zakończeniem dnia lub zasadniczą częścią organizowanych imprez tematycznych. W każdym przypadku Rada Obozu wyznacza „strażniczkę ognia” - harcerkę, która w ciągu dnia wyróżniła się wzorową postawą. Do obowiązków „strażniczki ognia” należy dorzucanie drzewa do ognia, czuwanie nad nim, układanie krzyża harcerskiego z żaru, a także wygaszanie go. Osoba dołączająca do siedzących przy ogniu wrzuca do niego gałązkę jałowca.
Specjalnym wyróżnieniem na obozie jest wyznaczenie harcerki do podnoszenia i opuszczenia flagi. Każdy zastęp w czasie trwania obozu ma swoją barwę. Trójkąty w barwie zastępu są zawieszone na linkach przed namiotami. Takie same trójkąty są umieszczone pod flagą. Codziennie rano według wyników punktacji wyznacza się kolejność trójkątów. Im bliżej flagi kolor zastępu - tym lepsze miejsce w punktacji.
9. Po kilkuletniej pracy drużyny został ustalony regulamin, którego motto: ”Nie każda dziewczyna musi być harcerką, nie każda harcerka musi być w 18-stce” - miało określać, jak szczególna wagę przywiązywałyśmy do utworzenia wspólnoty harcerskiej. Oto treść regulaminu:
- Przyszłam do drużyny z własnej woli i dlatego póki w niej będę, podporządkuję się jej prawom;
- Sprawy zastępu są mi zawsze ważniejsze niż prywatne, a drużyny ważniejsze niż zastępu;
- Nie ma prywatnej żywności na wycieczkach, obozach, wędrówkach. Wszystko z czym wyruszyłam - jest wspólne. Każdy owoc, cukierek, każda kropla herbaty. Żerujemy wspólnie, samotnie jeść wolno tylko za zgodą drużyny;
- Grupa wyruszająca na wędrówkę obowiązana jest zawsze iść razem, dostosowuje się do tempa osoby najmłodszej, najsłabszej. Grupę można opuścić jedynie za zgodą osoby odpowiedzialnej za zespół;
- Obowiązkiem zastępowej jest stawiać sprawy zastępu na pierwszym miejscu, opiekować się powierzonymi jej harcerkami, musi się starać zapewnić im jak najwięcej przeżyć harcerskich, dążyć do jak największego zżycia się dziewcząt i zawsze dawać im dobry przykład;
- Jesteśmy jedną rodziną. W drużynie obowiązuje braterstwo, wszystkie harcerki są jednakowo ważne, nie ma lubianych i nielubianych. Prywatnych uraz nie wolno przenosić na teren drużyny;
- Harcerkę obowiązuje karność wobec funkcyjnych. Niedopuszczalne jest podważanie autorytetu zastępowych: stosunki w zastępie i drużynie powinny być oparte na zaufaniu i szczerości. W wypadku straty zaufania sprawę należy przekazać Radzie Drużyny;
- Każda harcerka, póki jest w drużynie, musi wykonywać przyjęte na siebie obowiązki, tzn. punktualnie przychodzić na zbiórki, płacić składki oraz wykonywać polecenia;
- Wszystkie harcerki podlegają tym samym prawom bez względu na wiek, stopień czy funkcję. Powinny postępować zawsze jednakowo, zarówno wtedy gdy są same, jak i wtedy, gdy ktoś na nie patrzy i pilnuje;
- Każda harcerka szanuje pracę innych, stara się im nie dodawać roboty, a przeciwnie - ulżyć nawet w drobiazgach, np. nie śmieci, po zbiórce i biwaku nie zostawia po sobie śladów, a nawet pozostawia teren w porządku większym niż go zastała;
- Każda harcerka jest odpowiedzialna za losy drużyny. Dba o jej dobre imię.
10. Ostatnią z naszych tradycji jest przestrzegana do tej pory zasada, że każda drużynowa „18-stki” wyrasta z drużyny. Żadna nie przyszła z zewnątrz.
